Bij prenten is het de bedoeling om van één ontwerp een aantal kopieen af te drukken op vellen papier, zijde of ander materiaal dat inkt kan absorberen. De vroegst bekende techniek was de houtsnede. De houtsnede werd voor het eerst gebruikt in China in de zevende eeuw na Christus om afbeeldingen van Boeddha af te drukken.

In Europa werd het in de 15e eeuw gebruikt om religeuze afbeeldingen af te drukken. Vanaf het begin van de 19e eeuw maakten kunstenaars ook prenten met de lithografische methode, waarbij met met een vet krijt op een steen tekent. In de 19e eeuw ontdekte men ook dat staalgravures een zeer hoge kwaliteit gaven, en de mogelijkheid gaven van een veel grotere oplage ten opzichte van het kwetsbare koper.
Prentkunst (Pagina 6-7)
Islamitische decoraties en kalligrafie (Pagina 349-351)
Een typisch islamitische stijl spreekt vooral uit de ornamentering en vlakversiering, die zich via rondtrekkende handwerkslieden en handelaars snel verspreidde. Veel van deze versieringen waren niet oorspronkelijk en hadden een negatieve inbreng aangezien religieuze symbolen ontbraken en het verboden was om menselijke en dierenfiguren af
te beelden.
Het Koefische schrift kan de eerste typisch islamitische kunstvorm worden genoemd. De kalligrafie stond bij de moslims van alle kunsten het hoogst in aanzien. Het Koefisch was een seremonieel schrift. Het werd niet gebruikt voor alledaagse zaken, maar werd ontwikkeld voor koranmanuscripten, die omdat het verboden was om hierin illustraties te plaatsen, werden versierd met penkunst en spaarzaam aangebrachte abstracte ornamenten.
In tegenstelling tot de Christelijke schriften die bedoelt waren voor de priesters, konden de vroegste korans met hun grote bladzijden waarop enkele fors geschreven regels stonden door meerdere gelovigen tegelijk bestudeerd worden. Deze dikke, zware en messcherpe stijl werd op grote schaal toegepast voor de monumentale inschriften. Koefische schriften spelen ook een belangrijke rol in de decoraties van luxeartikelen zoals ivoren juwelenkistjes.
Japan in de Edo-periode (Pagina 694-697)
Een laat 18e eeuwse prent van het genre ‘oekijo-è’ lijkt in vrijwel niets op een Chinese voorstelling. In China zou dit zelfs nieteens als kunst worden beschouwd. De onderwerpen zijn het belangrijkst en hebben een platvloers en weinig verheffend karakter. Vormen worden aangegeven door duidelijke kaarsrechte of gebogen lijnen.

Sinds de jaren 30 van de 17e eeuw toen het christendom verboden werd, en de Portugese koopslieden het land moesten verlaten, was Japan volledig van de rest van de wereld afgesloten. Dit betekende dat de 18e en 19e eeuwse Japanse kunst dus uitsluitend is voortgekomen uit de geheel eigen politieke sociale en economische structuur van Japan.
Sinds de gehele Edo-periode, welke plaats vond van 1615 tot 1867, was de rol van de keizers in hun paleis in Kioto uitsluitend ceremonieel. Er waren vier sociale lagen. De mititairen bovenaan, dan de boeren, handelswerklieden en onderaan de kooplieden.

Tijdens de lange vredesperiode die volgde op twee eeuwen van burgeroorlogen veramrden de samoerai steeds meer.
De kooplieden daarintegen werden stees rijker en maakten meer en meer geruik van de diensten van kunstelaars en ambachtslieden.

De oorsprong van de oekijo-è valt terug te voeren op 2 verschillende bronnen. Deze zijn religieuze volksprenten en schilderingen in de Japanse trant. De techniek van de houtsnede was in de 18e eeuw met het boeddhisme uit China
naar japan gekomen. Gedrukte boeken werden beschouwd als goedkope imitaties van dure, handgeschreven rollen die
zij vervingen.
Sinds de gehele Edo-periode, welke plaats vond van 1615 tot 1867, was de rol van de keizers in hun paleis in Kioto uitsluitend ceremonieel. Er waren vier sociale lagen. De mititairen bovenaan, dan de boeren, handelswerklieden en onderaan de kooplieden.

Tijdens de lange vredesperiode die volgde op twee eeuwen van burgeroorlogen veramrden de samoerai steeds meer.
De kooplieden daarintegen werden stees rijker en maakten meer en meer geruik van de diensten van kunstelaars en ambachtslieden.

De oorsprong van de oekijo-è valt terug te voeren op 2 verschillende bronnen. Deze zijn religieuze volksprenten en schilderingen in de Japanse trant. De techniek van de houtsnede was in de 18e eeuw met het boeddhisme uit China
naar japan gekomen. Gedrukte boeken werden beschouwd als goedkope imitaties van dure, handgeschreven rollen die
zij vervingen.
Afdrukken werden niet gemaakt met een pers, maar door het papier op het blok te leggen en met een cirkelvormig stuk gereedschap over de achterkant te wrijven.
Honour en Flemming onderzoek
Onderzoek Manifesto
A manifesto is a published verbal declaration of the intentions, motives, or views of the issuer, be it an individual, group, political party or government.A manifesto usually accepts a previously published opinion or public consensus and/or promotes a new idea with prescriptive notions for carrying out changes the author believes should be made. It often is political or artistic in nature, but may present an individual's life stance. Manifestos relating to religious belief are generally referred to as creeds.

Manifesto is derived from the Italian word manifesto, itself derived from the Latin manifestum, meaning clear or conspicuous. Its first recorded use in English is from 1620, in Nathaniel Brent's translation of Paolo Sarpi's History of the Council of Trent: "To this citation he made answer by a Manifesto" (p. 102). Similarly, "They were so farre surprised with his Manifesto, that they would never suffer it to be published" (p. 103)

n art manifesto is a public declaration of the intentions, motives, or views of an artist or artistic movement. Manifestos are a standard feature of the various movements in the modernist avant-garde and are still written today. Art manifestos are mostly extreme in their rhetoric and intended for shock value to achieve a revolutionary effect. They often address wider issues, such as the political system. Typical themes are the need for revolution, freedom (of expression) and the implied or overtly stated superiority of the writers over the status quo.[citation needed] The manifesto gives a means of expressing, publicising and recording ideas for the artist or art group—even if only one or two people write the words, it is mostly still attributed to the group name.

The first art manifesto of the 20th century was introduced with the Futurists in Italy in 1909,[1] and readily taken up by the Vorticists, Dadaists and the Surrealists after them: the period up to World War II created what are still the best known manifestos. Although they never stopped being issued, other media such as the growth of broadcasting tended to sideline such declarations.

Due to the internet there has been a resurgence of the form, and many new manifestos are now appearing to a potential worldwide audience. The Stuckists have made particular use of this to start a worldwide movement of affiliated groups.

Manifestos typically consist of a number of statements, which are numbered or in bullet points and which do not necessarily follow logically from one to the next. Tristan Tzara's explanation of the manifesto (Feeble Love & Bitter Love, II) captures the spirit of many:
“A manifesto is a communication made to the whole world, whose only pretension is to the discovery of an instant cure for political, astronomical, artistic, parliamentary, agronomical and literary syphilis. It may be pleasant, and good-natured, it's always right, it's strong, vigorous and logical. Apropos of logic, I consider myself very likeable.
Lijst met (kunst) manifesto's
The Futurist Manifesto (1909), by Filippo Tommaso Marinetti
The Art of Noises (1913), by Luigi Russolo
The Dada Manifesto (1918), by Tristan Tzara
The Surrealist Manifesto (1924), by André Breton
The Symbolist Manifesto (1886), by Jean Moreas
The Free Cinema Manifesto (1956) by Lindsay Anderson Karel Reisz Tony Richardson Lorenza Mazzetti
Fluxus manifesto (1961) by George Maciunas
The Romantic Manifesto (1969) by Ayn Rand
Manifesto of Poetic Eggs, in "Empire of Dreams," (1998 in Spanish, 1994 in English) by Giannina Braschi
Dogma 95 (1995) by Lars von Trier, Thomas Vinterberg, Kristian Levring and Søren Kragh-Jacobsen
Manifesto of Transdisciplinarity[6] (1996) by Basarab Nicolescu
Minnesota declaration:[7] truth and fact in documentary cinema (1999), by Werner Herzog
First Things First 2000 manifesto: Ethics and social responsibility in graphic design (1999), by Kalle Lasn & Chris Dixon with Ken Garland. Edited by Rick Poynor
The Versatilist manifesto (2007), by Denis Mandarino
BLAST the Vorticist manifesto, by Wyndham Lewis
Onderzoek regel, eis, verbod en gebod
Een verbod is een instructie om een handeling achterwege te laten. Zo'n aanwijzing kan vervat zijn in bevelen, regels, reglementen, religieuze opvattingen en wetgeving. Het is een bewuste inperking van de handelingsvrijheid.
Een gebod is een bevel van een hoge autoriteit of een leefregel. Als het gebod een bepaalde handeling verbiedt, dan wordt gesproken van een verbod. In politieke eenheden spreekt men niet van een gebod, maar van een wet.

Een eis is in de rechtspraak een uitspraak van een partij waarin die partij kenbaar maakt welke uitspraak zij verwacht.
Prentkunst (pagina 6-7)
Islamitische decoraties en kalligrafie (349-351)
Japan in de Edo-periode (694-697)
Optische correctie (130)
Onderzoek over Manifesto
Lijst met (kunst) manifesto's
Voorbeelden van manifesto's
Onderzoek over lijnen met betrekking optisch bedrog
10 Factoren die je conversieratio beïnvloeden
Hoe meer zaken je doet op internet, des te belangrijker wordt de conversieratio van je online propositie. In onze laatste nieuwsbrief stipten we dit al kort aan. Zorg bijvoorbeeld voor een juiste beleving van de bezoeker op je website, denk ook aan je mobiele bezoekers en zorg dat ze op een smartphone ook een geoptimaliseerde gebruikerservaring hebben. En als je echt serieus werk wil maken van een verbetering van je conversieratio, dan ga je alles meten. Bezoekersstatistieken analyseren, usabilitytests opzetten, A/B-testen uitvoeren en zo stap voor stap je online omzet verhogen door een betere conversie.

Je bent niet de eerste die hiermee aan de slag gaat, dus kijk ook goed om je heen naar de kennis die anderen al hebben opgedaan. Wellicht kun je met een paar kleine inzichten al heel veel verbeteren. Via Twitter kwam ik vandaag terecht op een artikel van KissMetrics met tien van die inzichten. Het artikel is meer dan een jaar oud, maar sommige tips zijn ook nu nog handig.

Vergeet die irritante Captcha, het kost je klanten
Test verschillende teksten voor de gewenste call-to-action. Dell verdiende $25 miljoen meer door de tekst ‘Learn More’ te wijzigen in ‘Help Me Choose’. Registreer het gedrag van je bezoeker en pas je communicatie daar op aan. Een twijfelende orienterende klant, moet je niet direct het product willen doorduwen, maar wellicht een gratis training aanbieden.
Toon je retourbeleid vooraf, en niet pas bij het afrekenen. Mijn favoriete winkels hebben bovendien altijd het telefoonnummer van de klantenservice overal in beeld. Biedt klanten de mogelijkheid hun winkelwagen te bewaren. Veel bezoekers houden van rondkijken, alvorens tot een aankoop over te gaan.
Research mediatheek
Onderzoek over regel, eis, verbod en gebod
10 Factoren die je conversieratio beïnvloeden
Onderzoek over mediatheek boeken
5 deelvragen voor de Kruiskade
Voorbeelden van manifesto's
Onderzoek over lijnen met betrekking tot optisch bedrog
Gezichtsbedrog of een optische illusie is iets wat het oog waarneemt, dat door de hersenen anders geïnterpreteerd wordt. Gezichtsbedrog toont meestal eigenschappen van ons visueel perceptiesysteem aan, de mechanismen in de hersenen die grotendeels bepalen wat wij menen waar te nemen. Er zijn globaal twee foutenbronnen:

Fysiologische illusies, gebaseerd op eigenschappen van het menselijk oog. Voorbeeld: een nabeeld op het netvlies, of van ver een reclamepaneel als homogeen gekleurd zien, terwijl het feitelijk gestippeld is. En psychologische illusies, waarbij de hersenen de signalen verkeerd interpreteren. Voorbeeld: een onmogelijke figuur waarnemen, of een gezicht in de wolken onderscheiden.
Copernicaanse revolutie
Een Copernicaanse revolutie, omkering of wending is een radicale heroriëntatie van een wetenschap of filosofie. Het eerste deel van het begrip dankt zijn naam aan de sterrenkundige Nicolaas Copernicus (1473-1543), die de aanzet gaf tot de verschuiving van het geocentrische naar het heliocentrische wereldbeeld.

De heliocentrische leer maakte het heelal in principe eenvoudig en doorzichtig, en door de aanvaarding van die leer kon zich de moderne natuurwetenschap ontwikkelen. Volgens de filosoof Immanuel Kant bestaat de Copernicaanse wending daaruit dat de te kennen objecten zich moeten conformeren naar de voorwaarden van het subject dat de kennis vergaart.

Anders geformuleerd: wij bekijken alles als het ware door een roze bril, gekleurd door ons eigen kenvermogen dat werkt met zijn eigen aangeboren concepten van ruimte en tijd, en oorzakelijke verbanden. Het ding an sich, de werkelijkheid zoals ze voor zichzelf is, onbewerkt door ons kenvermogen, is voor ons dus niet kenbaar. Door deze inzichten werd Kant ook de voorloper van het Duits idealisme.
Copernicaanse revolutie
Interventie boek
Het futurisme (790-793)
Surrealistische verklaringen (809)
Optische correctie (Pagina 130)
Optische correcties bij historische gebouwen zijn onder andere te vinden bij het Parthenon. Eigenlijk zijn bij vrijwel alle Dorische tempels uit de vijfde eeuw voor Christus optische correcties toegepast. Ze lijken alleen niet op de tekentafels te zijn uitgewerkt, maar door middel van improvisatie te zijn toegepast bij de werkelijke bouw.

‘‘Het doel van de architect is zijn werk er goed geproportioneerd te doen uitzien. Hij moet de middelen bedenken om het bouwwerk te beschermen tegen optisch bedrog voor zover mogelijk. Zijn doel moet zijn niet de feitelijke, maar de schijnbare gelijkheid van maten en verhoudingen.’’ (Heliodorus, Optica).

Optische correctie lijkt vaak noodzakelijk om een beeld op de juiste manier te laten spreken, en het niet vervormd te
laten lijken.
Het futurisme (Pagina 790-793)
Marrinetti, die geheel in de ban geraakt was van het lawaai, de snelheid en mechanische energie van de moderne grote stad, wilde het verleden uitwissen. Vooral de verering voor de cultuur van het Italiaanse verleden en vervangen door een nieuwe samenleving, een nieuwe poëzie, en een nieuwe kunst, die gebaseerd zouden zijn op de ervaringen van de nieuwe levens dynamiek.

‘‘Wij verklaren, dat aan de pracht van de wereld een nieuwe schoonheid is toegevoegd: de schoonheid van de snelheid.’’ (Marinetti).

Boccioni sneuvelde in 1916, in de eerste wereldoorlog en nam het Futurisme met hem mee. Het Futurisme heeft dus een korte periode gekend, van 1908 tot en met 1916.
Raymond Duchamp Villon. Het paard, 1914. Brons (gegoten ca. 1930). 101,6 x 100,1 x 56,7 cm. Coll. The Museum of Modern Art, New York.
Umberto Boccioni. Unieke vormen van continuïteit in de ruimte, 1913. Brons (gegoten 1931), 111 x 88,5 x 40 cm. Coll. The Museum of Modern Art, New York.
Surrealistische verklaringen (pagina 809)
Het surrealisme begon als literaire beweging, maar kreeg vrijwel onmiddellijk een bredere revolutionair-politieke betekenis. Hieronder enkele belangrijke verklaringen van de Surrealisten. (Declaration de Bureau de Recherches Surrealistes uit M. Nadeau, L’Histoire du surrealisme, Parijs 1945).

‘‘Het surrealisme is geen nieuw of gemakkelijker, expressiemiddel, en evenmin een poëtische metafysica. Het is een middel om de geest en alles wat daar op lijkt totaal te bevrijden.’’

‘‘We hebben het woord surrealisme uitsluitend met het woord revolutie verbonden om het belangeloze, objectieve en zelfs geheel wanhopige karakter van deze revolutie aan te geven.’’

‘‘In het bijzonder tot de westerse wereld zeggen wij: Het surrealisme bestaat. En waarom dat nieuwe isme aan ons vastgemaakt? Het surrealisme is geen poëtische vorm. Het is een schreeuw van de geest die in zichzelf terugkeert, en het is vastbesloten zijn kluisters te verbreken, zelfs al moet dat met concrete hamers gebeuren!’’
Max Ernst. Birth of a galaxy. 1969. Oil on canvas. 92 x 73 cm. Paris, France. Galerie Beyeler, Basel, Zwitserland.
5 deelvragen voor de Kruiskade
Wat valt mij op?
Waarom valt het mij op?
Wat voor soort architectuur wordt er in de stad toegepast?
Zijn er bijzondere objecten / evenementen aanwezig?
Wat voor sfeer hangt er in dit deel van Rotterdam?
Layar
Layar is een Nederlands bedrijf gevestigd in Amsterdam. Het werd opgericht in 2009 door Raimo van der Klein, Claire Boonstra en Maarten Lens-FitzGerald. Ze ontwierpen een mobiele browser Layar, waarmee gebruikers allerlei zaken kunnen vinden gebaseerd op augmented reality-technologie. Op 1 september 2010 selecteerde het World Economic Forum het bedrijf als een Technology Pioneer voor 2011.
Layar
Lautremont
Lautremont
Interventie boek